गावच्या घराबाहेर अंगणात एक छोटंसं तुळशी वृंदावनही आहे. आजी रोज पहाटे तिकडे रांगोळी घालते आणि सकाळ संद्याकाळ तुळशीची पूजा करते. 

या गावाने आपल्या बऱ्याच लेकरांना सर्व दृष्टीने चांगले संस्कार केले. गावचे वेळापत्रक त्यावेळी ठरलेलं असायच सकाळपासून ते संध्याकाळपर्यंत.

साक्री हे त्याचे नाव. तेच माझे गाव आहे. कृष्णा नदीमुळे आमच्या गावाला बाराही महिने भरपूर पाणी मिळते. त्यामुळे हिरव्यागार वृक्षवेलींची झूल बाराही महिने आमच्या गावावर पसरलेली असते.

गावामधले जवळपास सगळ्या जाती धर्माचे लोक राहतात. जसे की हिंदू, मुसलमान, चांभार, कुंभार हे सर्व जण मिळून मिसळून आनंदाने राहतात.

या सर्वांशिवाय रात्रीच्या वेळी थंड वारा आणि दिवसा उबदार पण आल्हाददायक वारा जाणवतो.

माझं गाव, जिथं आकाश आपलं आसपास फेलून, भूमि आपलं स्वप्न पूर्ण करतं.

सार्‍या जगाला शांतता, समृद्धी, योगा, आयुर्वेद, महान परंपरा, आणि विविधेतून एकतेची शिकवण देणारा भारत देश आपल्या सर्वांसाठी अभिमानाचे आणि गर्वाचे स्फुरण आहे.

वाढत्या लोकसंख्येमुळे अन्नधान्याच्या व रोजगाराच्या समस्या निर्माण होतात.

माझ्या गावाचे नाव सासवड आहे. हे भारताच्या महाराष्ट्र राज्यातील पुणे जिल्ह्यात आहे. प्रत्येक उन्हाळ्याच्या सुट्टीत, मी आणि माझे कुटुंब आमच्या गावात लांबच्या रस्त्याने फिरायला जातो.

एखाद्या कलाकारासाठी, ते रंगविण्यासाठी एक परिपूर्ण get more info चित्र असेल. सर्व तरुण आणि वृद्ध नाल्यात पोहतात आणि स्नान करतात. गावकऱ्यांचा मुख्य व्यवसाय शेती आहे.

येथं प्रत्येक गाववासी एक साने-गुरुजींचं विशेष आहे.

माझ्या गावाच्या पुढे, नॅशनल व्हॅली ऑफ फ्लॉवर्स आहे, जे भारतातील सर्वात सुंदर ठिकाणांपैकी एक आहे.

स्वातंत्र्यानंतर खेडी लोकसंख्येसोबतच शिक्षणातही खूप प्रगत झाली आहेत.

मला आजीच्या हातच्या भाकऱ्या खूप आवडतात. आजी भाकऱ्या करीत असताना मी तिकडे जातो आणि तिच्या शेजारी बसून तिच्याकडे खूप गप्पा मारतो.